Ηρώδειον : Μητσάς με Τσιτσάνη και Χατζιδάκη

Η καλλιτεχνική μας πρόταση: Το Nestorion προτείνει στους (fb)φίλους του απόψε να μην χάσουν το Μανώλη Μητσιά και την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων που ζωντανεύουν στις 21.00 στο Ηρώδειο έναν «Εσπερινό διάλογο» του Βασίλη Τσιτσάνη και του Μάνου Χατζιδάκι.. Εισητήρια και επί τόπου μέχρι αργά ιδιαίτερα για το άνω διάζωμα από 15€. Καλλιτεχνικό ρεπορτάζ: http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes--politismos&id=437992  Πως θα πάτε στο Ηρώδειον από το Nestorion : https://goo.gl/maps/sG7OI Μία μουσική συνομιλία που όπως μας ανέφερε ο μεγάλος Ελληνας ερμηνευτής διευκολύνεται και από τη μουσική συγγένεια που διακρίνει το έργο των δύο συνθετών. Για αυτές τις συγγένειες μας μίλησε ο Μανώλης Μητσιάς καθώς και για την ηθική παρουσία των δύο δημιουργών που κρίνεται δυσαναπλήρωτη. Για την Ελλάδα του χθες και τον ωχαδερφισμό του σήμερα. Την πολιτική και τους πολιτικούς της χώρας μας, που συνιστούν σε μεγάλο βαθμό και τον καθρέφτη της κοινωνίας.

- Συνηθίζουμε να συνδέουμε τη μουσική του Τσιτσάνη με την ανατολίτικη πλευρά μας και του Χατζιδάκι με έναν προσανατολισμό δυτικότροπο. Πόσο ανταποκρίνεται αυτό στην πραγματικότητα;
«Δεν θεωρώ ότι ισχύει, γιατί η μουσική του Τσιτσάνη, εκτός από τις ανατολίτικες ρίζες της, είναι αυτό που λέμε κανταδόρικη, με πλήθος πολυφωνικών τραγουδιών, και γι' αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αντίστοιχα και ευρωπαϊκή. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που η μουσική του Τσιτσάνη ταιριάζει αισθητικά με του Χατζιδάκι».
- Τι έχουμε απολέσει από την Ελλάδα του Χατζιδάκι και του Τσιτσάνη;
«Κατ' αρχάς την ίδια την παρουσία τους. Τα τραγούδια τους θα υπάρχουν για πάντα, όμως η ηθική παρουσία τους είναι δυσαναπλήρωτη. Ηταν άνθρωποι που πίστευαν στον ελληνικό πολιτισμό και τον υπηρέτησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εχουμε χάσει το λόγο τους. Ο Μάνος μπορούσε να σε εμπνεύσει με μία και μόνο συνέντευξή του. Σε λίγα λεπτά τα έλεγε όλα».
- Σε μουσικό επίπεδο;
«Σήμερα τα νέα παιδιά μιμούνται ξενόφερτα είδωλα. Κι εμείς είχαμε ξένα μουσικά ακούσματα, αλλά σημεία αναφοράς ήταν ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης. Σήμερα έχει αλλάξει δραματικά η αισθητική. Σπανίζουν οι δισκογραφικές που έχουν τη διάθεση να επενδύσουν σε κάτι άρτιο καλλιτεχνικά. Το κοινώς λεγόμενο ποιοτικό. Μόλις πριν από ένα χρόνο αναζητήσαμε με τον Γιάννη Σπανό κάποια δισκογραφική εταιρεία για να βγάλουμε το δίσκο μας "Πλησιάζοντας τον Καβάφη" με μελοποιημένα ποιήματα του Αλεξανδρινού ποιητή, και αυτό στάθηκε αδύνατο. Τελικά έγινε με δικά μας χρήματα και τη βοήθεια κάποιων φίλων. Εχουμε καταργήσει την ελληνική γλώσσα, και ένας λαός μπορεί να χαθεί από την απώλεια της γλώσσας του».
- Μήπως ωραιοποιούμε το παρελθόν και τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα;
«Δεν νομίζω ότι πρόκειται για ωραιοποίηση του παρελθόντος. Εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ άσχημα από οικονομικής άποψης, αλλά υπήρχε ένα όραμα για κάτι καλύτερο. Δρούσαμε και αντιδρούσαμε. Σήμερα υπάρχει ένας πρωτοφανής ωχαδερφισμός. Θα ήθελα τον Ελληνα πιο πολιτικοποιημένο και να αντιδρά. Δυστυχώς όμως γαλουχήθηκε από το life style και το εύκολο χρήμα. Τριάντα χρόνια ζούσαμε με δανεικά και όλη αυτή η κατάσταση αναπόφευκτα έφερε και τον πολιτισμικό μαρασμό».
- Είναι οι πολιτικοί ο καθρέφτης της κοινωνίας μας;
«Εως ένα βαθμό, ναι. Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, αλλά δεν είμαστε και άμοιροι ευθυνών. Δεν μπορείς να τσουβαλιάζεις έτσι τον κόσμο. Οπως και στην κοινωνία μας, παρόμοια και στην πολιτική υπάρχουν άνθρωποι τίμιοι αλλά και πολλοί που μπήκαν με αυτοσκοπό να πλουτίσουν. Είδα "πόθεν έσχες" πολιτικών και έφριξα. Πέρα από την οικονομική ανάταση, κύριο μέλημα πρέπει να είναι και η απονομή δικαιοσύνης».
- Μπορεί κάποιος σήμερα ή στο εγγύς μέλλον να χαρακτηριστεί επίγονος αυτών των μεγάλων συνθετών;
«Πολύ δύσκολα, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη ζωή ουδείς αναντικατάστατος. Μπορεί και να μην τον έχουμε εντοπίσει. Κάποτε ο Χατζιδάκις μού είχε πει ότι όπου και να πάει δεν θα τον ακολουθήσουν περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι, ενώ για τα πρώτα του χρόνια μου ανέφερε χαρακτηριστικά: "Εμένα με ανέδειξαν οι 30 άνθρωποι που έρχονταν στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν". Δύσκολα η μεγάλη μάζα αντιλαμβάνεται άμεσα τέτοιου μεγέθους καλλιτέχνες. Ο Τσιτσάνης, αντίστοιχα, τα πρώτα χρόνια στη Θεσσαλονίκη τραγουδούσε για 50 ανθρώπους στα ουζερί».
- Σε ανθρώπινο επίπεδο τι σας λείπει από τους δύο μεγάλους μας συνθέτες;
«Η μεγαλοψυχία τους. Η μεγαλοκαρδία τους. Ηταν άνθρωποι γενναιόδωροι και αυτό φαίνεται στα τραγούδια τους. Αν δεν είσαι ικανός να αγαπήσεις, δεν πρόκειται ποτέ να δημιουργήσεις οτιδήποτε καλό».